Ένα ξύλινο σπιτάκι στον κήπο

Νομίζω ότι το πιο ωραίο δώρο που κάναμε σαν γονείς στα παιδιά μας ήταν η μετακόμισή μας εκτός πόλεως. Μετακομίσαμε στο χωριό, κοντά στην γιαγιά και τον παππού, τον οποίο δυστυχώς δεν προλάβαμε να χαρούμε πολύ, αλλά πρόλαβε και μας εκπλήρωσε ένα όνειρο που έχει κάθε παιδί. Μας έφτιαξε ένα ξύλινο σπιτάκι στον κήπο!

Επιτέλους ο καιρός έφτιαξε και τα παιδιά απολαμβάνουν παιχνίδια στην αυλή. Τι χαρά προσφέρει σε κάθε παιδί το ανέμελο παιχνίδι έξω!

Από την ώρα που θα ξυπνήσουν, ανυπομονούν να βγουν στην αυλή. Παίζουν ώρες ατελείωτες, που ποτέ δεν είναι αρκετές, και όταν έρθει η ώρα να μαζευτούν μέσα διαμαρτύρονται πως δεν έπιαξαν αρκετά.

“Λίγο ακόμα μαμά!”, φωνάζουν όλα μαζί.

Μην μου πείτε πως και εσείς δεν ονειρευόσασταν να είχατε ένα όταν ήσασταν μικροί;

Χθες λοιπόν, που ο καιρός μας το επέτρεψ,ε αποφασίσαμε να βάψουμε το σπιτάκι μας μαζί με τα παιδιά και να το διαμορφώσουν όπως τους αρέσει για να παίζουν.

Και εκεί ήταν που ο νους μου ταξίδεψε χρόνια πίσω, στην μικρή μου πόλη. Όταν έγω και οι αδερφές μου φτιάχναμε πολιτείες με σπιτάκια από τούβλα στην οικοδομή, πριν ολοκληρωθεί το τότε καινούργιο μας σπίτι.

Ίσως σας φανεί περίεργο αλλά όλα όσα κάναμε τότε, στον δικό μας παραμυθένιο κόσμο με τούβλα, τα έχουμε καταγράψει. Έχουμε γράψει ένα βιβλίο το οποίο βέβαια έμεινε ανολοκλήρωτο, καθότι μεγαλώσαμε και το παιχνίδι έλειψε από την καθημερινότητά μας.

Έχω διηγηθεί πολλές φορές στα παιδιά το πόσο ξεχωριστά και ανέμελα παίζαμε. Το πόσο πολύ μας άρεσε να κατασκευάζουμε σπιτάκια και έπιπλα από τούβλα, όπως μπορούμε να κάνουμε με τουβλάκια LEGO και να μιμούμαστε τον κόσμο των μεγάλων. Να μαγειρεύουμε και να τρώμε με τα κουζινικά μας.

Στην Αννούλα βέβαια, που αγαπάει το διάβασμα, της αρέσει να ξεφυλλίζει το βιβλίο που είχαμε προσπαθήσει να γράψει τότε και σήμερα μια σπίθα από αυτό ξαναζωντάνεψε. Ρωτώντας και απαντώντας πολλές φορές στο πως τα φτιάχναμε , το ξύλινο σπιτάκι της αυλής στολίστηκε με έπιπλα από λίγα ξεχασμένα τούβλα.

Τι όμορφο και συγκινητικό! Όσα χρόνια και αν περάσουν, όσα παιχνίδια και να έχουν, τα παιδιά δεν θα σταματήσουν ποτέ να παίζουν και με απλά πράγματα – πέτρες, τούβλα, χώμα, λουλούδια. Να δημιουργούν τον δικό τους κόσμο όπως τον φαντάζονται και να αναλαμβάνουν ρόλους μιμούμενοι τους μεγάλους.

Έχουμε ακόμη λίγα μαστορέματα στο σπιτάκι της αυλής μας αλλά αυτό δεν μας πτοεί. Το παιχνίδι αρχίζει…το καλοκαίρι πλησιάζει..και η ανεμελιά είναι εδώ!